Op naar een nieuw concept van H2O Unplugged op 14 september

Zoals zo veel jongens wilde ik graag gitaar spelen. Het was mijn droom om in een band te spelen. Toen ik een jaar of vijftien was kocht ik dan ook een gitaar en nam les. Maar ja, echt heel veel talent bleek ik niet te hebben, dus de gitaar kwam al snel ergens in een hoek te staan. Een paar jaar geleden heb ik het nog eens geprobeerd. De snaar blijft trillen, zeg maar. Maar mijn droom, het blijft bij een droom.

Maar muziek kun je ook op een heel andere manier beleven. Ik ben al vele jaren geabonneerd op muziekblad Oor, ik lees biografieën van mijn muzikale helden en ik koop nog steeds CD’s, als een van de weinige denk ik. Dat vind ik zoveel leuker dan muziek luisteren op Spotify of Deezer. Van elke CD die ik koop, zet ik een afbeelding in telefoon. Ach, de een kickt op apps, ik ben verslingerd aan CD’s.

Vanaf mijn vroege puberteit ben ik echt een rock fan. Aanvankelijk Gun N’ Roses en Metallica, later Nirvana en vooral Pearl Jam. De laatste band zette mijn leven op zijn kop. Ik ben net nog naar een concert van ze geweest op Pinkpop. Echt fantastisch. Ik ben echt een spons als het om muziek gaat.

Ik kwam in aanraking met ‘unplugged’ versies van bijvoorbeeld Johnny Cash, en dan met name zijn American Recordings waarbij hij nummers zingt van artiesten die hij bewondert. Maar ook MTV unplugged, waarbij Pearl Jam en anderen ook uitgeklede versies van hun nummer brachten, vond ik prachtig.

Toen ‘unplugged’ viel in Helmond, in combinatie met H2O, stond ik dan ook vooraan. Daar moest en zou ik bij zijn. Ik heb geen editie gemist. Ik stond elke keer zo te genieten van wat ik daar zag gebeuren. Wat een cool concept. Zo mooi om nummer van ‘mijn’ bands te horen zingen door lokale toppers. Geert Hagelaar die Black zingt van Pearl Jam, staat nog in mijn geheugen gegrift. Maar ook Annique met Come together. Geweldig.

Toen Marcel Stevens mij op een onbewaakt ogenblik vroeg of ik mee wilde helpen met H2O Unplugged hoefde ik dan ook geen moment na te denken. Niet wetende waar ik aan begon overigens. Nu zit ik vol in de voorbereidingen. Talent uit de stad zoeken, nummers uitzoeken. Ik ben nieuw, maar als ik mensen benader, krijg ik alleen maar mooie reacties. Dat is echt tof. Het nieuwe concept invulling geven.

Want we gaan het iets anders doen, dan voorgaande jaren. Het is niet helemaal meer unplugged en mensen hoeven zichzelf niet meer te begeleiden of alleen met een pianist of gitarist te spelen. We hebben een vaste begeleidingsband van een viertal topmuzikanten uit Helmond en de regio die alle artiesten ondersteunen. Dat vraagt meer oefening en voorbereiding, maar maakt het ook weer spannend. De eerste van een aantal repetities staat op stapel. Gaat het lukken, is de toonhoogte goed. ik sta straks apetrots op de locatie te kijken, misschien met evenveel spanning als de artiesten.

Joost Loomans